ਸਾਡੇ ਵੇਹੜੇ ਲੱਗਦੀਆਂ , ਗ਼ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਮਹਿਫ਼ਲਾਂ ।
ਹੰਝੂਆਂ ਚੋਂ ਹਾਸਿਆਂ ਨੂੰ ,
ਚਿਰਾਂ ਤੋਂ ਗੁਆਚਿਆਂ ਨੂੰ ,
ਰੋ ਰੋ ਕੇ ਲੱਭਦੀਆਂ ... ਗ਼ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਮਹਿਫ਼ਲਾਂ ।
ਸਾਡੇ ਵੇਹੜੇ ਲੱਗਦੀਆਂ , ਗ਼ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਮਹਿਫ਼ਲਾਂ ॥
ਘੜੀ ਸੀ ਕੁਲੈਹਣੀ , ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਉਹ ਛੱਡ ਗਏ ,
ਹਿਜ਼ਰਾਂ ਦੇ ਤਿੱਖੇ ਤੀਰ , ਸੀਨੇ ਵਿੱਚ ਗੱਡ ਗਏ ,
ਰੂਹ ਕੁਰਲਾਈਂ ਜਾਵੇ ,
ਰੂਦਨ ਮਚਾਈਂ ਜਾਵੇ ,
ਵੈਣ ਪਾ ਪਾ ਫੱਬਦੀਆਂ ....ਗ਼ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਮਹਿਫ਼ਲਾਂ ।
ਸਾਡੇ ਵੇਹੜੇ ਲੱਗਦੀਆਂ , ਗ਼ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਮਹਿਫ਼ਲਾਂ ॥
ਭਾਵੇਂ ਉਹਨਾਂ ਆਉਣਾ ਨਹੀਂ , ਫੇਰ ਵੀ ਉਡੀਕ ਜਿਹੀ ,
ਆਉਣ ਦੀ ਉਮੀਦ , ਉਂਝ ਪਾਣੀ ਉੱਤੇ ਲ਼ੀਕ ਜਿਹੀ ,
ਫੇਰ ਵੀ ਹੈ ਆਸ ਜੇਹੀ ,
ਅੰਦਰੋਂ ਨਿਰਾਸ਼ ਜੇਹੀ ,
ਖੁਦ ਤਾਂਈਂ ਠੱਗਦੀਆਂ .......... ਗ਼ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਮਹਿਫ਼ਲਾਂ ।
ਸਾਡੇ ਵੇਹੜੇ ਲੱਗਦੀਆਂ , ਗ਼ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਮਹਿਫ਼ਲਾਂ ॥
ਆਉਣਾ ਹੁੰਦਾ ਜਾਂਦੇ ਨਾ ਓਹ , ਗਏ ਮੁੜ ਆਉਣੇ ਕਿਥੋਂ ,
ਚੁੱਗਦੇ ਜੋ ਚੋਗ , ਚੋਗੇ ਦਿਲਾਂ ਤੂੰ ਚੁਗਾਉਣੇ ਕਿਥੋਂ ,
ਹੀਰੇ ਮੋਤੀ ਚੁੱਗਦੇ ਨੇ ,
ਤੈਥੋਂ ਕਿੱਥੇ ਪੁੱਗਦੇ ਨੇ ,
ਗ਼ਰੀਬੀ ਚ' ਨਾ ਰੱਜ ਦੀਆਂ ....ਗ਼ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਮਹਿਫ਼ਲਾਂ ।
ਸਾਡੇ ਵੇਹੜੇ ਲੱਗਦੀਆਂ , ਗ਼ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਮਹਿਫ਼ਲਾਂ ॥
ਮਰੇ ਮੁੱਕੇ ਪਿਆਰ ਦਾ , ਮਨਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ ਸੋਗ ਇਹ ,
ਚੰਗੇ ਕੰਮ ਲਾ ਗਿਆ ਹੈ ,ਇਸ਼ਕੇ ਦਾ ਰੋਗ ਇਹ,
ਅੱਖ਼ਾਂ ਅਤੇ ਦਿਲ ਰੋਵੇ ,
ਪਲ ਵੀ ਨਾ ਚੁੱਪ ਹੋਵੇ ,
ਨਦੀ ਵਾਂਗੂੰ ਵਗਦੀਆਂ ... ਗ਼ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਮਹਿਫ਼ਲਾਂ ।
ਸਾਡੇ ਵੇਹੜੇ ਲੱਗਦੀਆਂ , ਗ਼ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਮਹਿਫ਼ਲਾਂ ॥
ਹੋਰ ਔਖਾ ਹੋਈਏ , ਜਦੋਂ ਯਾਦਾਂ ਦੀ ਪਟਾਰੀ ਖ਼ੁੱਲੇ ,
ਸੱਜਣੋ " ਘੁਮਾਣ " ਘਰ , ਦੁੱਖ਼ਾਂ ਦੀ ਹਨ੍ਹੇਰੀ ਝੁੱਲੇ ,
ਪਿੱਪਲਾਂ ਦੀ ਛਾਂ ਉਹ ,
ਸੁੰਨੀ ਸੁੰਨੀ ਥਾਂ ਉਹ ,
ਲਾਟਾਂ ਬਣ ਮੱਘਦੀਆਂ .. ਗ਼ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਮਹਿਫ਼ਲਾਂ ।
ਸਾਡੇ ਵੇਹੜੇ ਲੱਗਦੀਆਂ , ਗ਼ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਮਹਿਫ਼ਲਾਂ ॥
ਲੇਖਕ : ਜਰਨੈਲ ਘੁਮਾਣ
ਮੋਬਾਇਲ ਨੰਬਰ : +91-98885-05577
Email :ghuman5577@yahoo.com
******ਇਸ ਵੈਬ ਪੰਨੇ 'ਤੇ ਉਦਾਸੀਆਂ,ਨਿਰਾਸ਼ੀਆਂ,ਦਰਦਾਂ,ਵਿਛੋੜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਦਰਜ ਹਨ )******** ਹੰਝੂਆਂ ਚੋਂ ਹਾਸਿਆਂ ਨੂੰ , ਚਿਰਾਂ ਤੋਂ ਗੁਆਚਿਆਂ ਨੂੰ , ਰੋ ਰੋ ਕੇ ਲੱਭਦੀਆਂ ... ਗ਼ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਮਹਿਫ਼ਲਾਂ । ਸਾਡੇ ਵੇਹੜੇ ਲੱਗਦੀਆਂ , ਗ਼ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਮਹਿਫ਼ਲਾਂ --- ਜਰਨੈਲ ਘੁਮਾਣ
Sunday, August 1, 2010
ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਸ਼ਹਿਰ ਨੇ
ਬੜੇ ਦੁੱਖ਼ ਦਿੱਤੇ ਤੇਰੇ , ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਸ਼ਹਿਰ ਨੇ ॥
ਭਾਵੇਂ ਸੋਹਣਾ ਸ਼ਹਿਰ ਹੈ ਇਹ , ਦੁਨੀਆਂ ਚ' ਮੰਨਿਆਂ ,
ਅਸੀਂ ਸੋਹਣਾ ਕਹੀਏ ਇਹਨੂੰ, ਦਿਲ ਨਹੀ ਮੰਨਿਆਂ ,
ਜਿੱਦਣ ਤੋਂ ਵਸੇ ਨਹੀਂਓ , ਜਮੇਂ ਸਾਡੇ ਪੈਰ ਨੇ ।
ਬੜੇ ਦੁੱਖ਼ ਦਿੱਤੇ ਤੇਰੇ , ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਸ਼ਹਿਰ ਨੇ ॥
ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਸੋਹਣਾ ਹੋਣਾ, ਅਸੀਂ ਸੋਹਣਾ ਕਹੀਏ ਕਿਵੇਂ ,
ਸੋਹਣਿਆਂ ਬਗੈਰ ਭਲਾ , ਸੋਹਣੇ ਸ਼ਹਿਰ ਰਹੀਏ ਕਿਵੇਂ ,
ਭੁੱਲ ਗਈਆਂ ਮੰਜ਼ਿਲਾਂ , 'ਤੇ ਸਮੇਂ ਚੱਲੇ ਠਹਿਰ ਨੇ ।
ਬੜੇ ਦੁੱਖ਼ ਦਿੱਤੇ ਤੇਰੇ .........................॥
ਏਸੇ ਸ਼ਹਿਰ ਆ ਕੇ , ਸਾਡਾ ਪਿਆਰ ਗੁਆਚਿਆ ,
ਸੋਹਣਾ ਸੋਹਣਾ , ਕੋਮਲ ਜਾ ਯਾਰ ਗੁਆਚਿਆ ,
ਦਿਲ ਦੇ ਪਿਆਰਿਆਂ ਨਾ , ਪਏ ਸਾਡੇ ਵੈਰ ਨੇ ।
ਬੜੇ ਦੁੱਖ਼ ਦਿੱਤੇ ਤੇਰੇ .........................॥
ਰੌਕ ,ਰੋਜ਼ ਬਾਗਾਂ ਵਿੱਚ , ਡਰਦੇ ਨਹੀਂ ਜਾਈਦਾ ,
ਯਾਦਾਂ ਦਿਆਂ ਕੰਡਿਆਂ ਤੋਂ, ਖੁਦ ਨੂੰ ਬਚਾਈਦਾ ,
ਸੀਨੇ ਉਤੇ ਪੱਛ ਲਾਏ , ਪਾਰਕਾਂ ਦੀ ਸੈਰ ਨੇ ।
ਬੜੇ ਦੁੱਖ ਦਿੱਤੇ ਤੇਰੇ .......... ॥
ਝੀਲ਼ ਸੁਖਨਾ ਤੇ ਗਏ , ਘੁੰਮਦੇ ਘੁੰਮਾਉਂਦੇ ਅਸੀਂ ,
ਉਦਾਸੀਆਂ ਨਿਰਾਸ਼ੀਆਂ ਤੋਂ, ਖੁਦ ਨੂੰ ਬਚਾਉਂਦੇ ਅਸੀਂ ,
ਝੀਲ ਭਰ ਦਿੱਤੀ ਵਗੀ , ਹੰਝੂਆਂ ਦੀ ਨਹਿਰ ਨੇ ।
ਬੜੇ ਦੁੱਖ ਦਿੱਤੇ ਤੇਰੇ ..............॥
ਤੇਰੇ ਨਾ ਬਿਤਾਏ ਪਲ , ਥਾਂਈਂ ਥਾਂਈਂ ਲੱਭੀਏ ,
ਕਦੋਂ ਉਹਲੇ ਬੈਠ , ਮੋਤੀ ਪਿਆਰ ਵਾਲੇ ਚੱਬੀਏ ,
ਖੋਹ ਲਏ ਹਾਸੇ ਸਾਥੋਂ , ਈਰਖ਼ਾ ਦੇ ਜ਼ਹਿਰ ਨੇ ।
ਬੜੇ ਦੁੱਖ਼ ਦਿੱਤੇ ਤੇਰੇ .......... ...........॥
ਘੜੀ ਮੁੜੀ ਯਾਦ ਆਉਣ , ਤੇਰੀਆਂ ਸ਼ਰਾਰਤਾਂ ,
ਦੱਬ ਲਈ ਹੂਕ ਸਾਡੀ , ਉੱਚੀਆਂ ਇਮਾਰਤਾਂ ,
ਕਿਸੇ ਵੀ ਨਾ ਹੰਝੂ ਪੂੰਝੇ ,ਵਗੇ ਚੱਤੋ ਪਹਿਰ ਨੇ ।
ਬੜੇ ਦੁੱਖ਼ ਦਿੱਤੇ ਤੇਰੇ ........ .............॥
ਪੱਥਰ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਲੋਕੀ , ਪੱਥਰਾਂ ਦਾ ਛਾਇਆ ਹੈ ,
ਪੱਥਰ ਦਿਲਾਂ ਨੇ , ਸਾਨੂੰ ਪੱਥਰ ਬਣਾਇਆ ਹੈ ,
ਪੱਥਰਾ ਦਾ ਸ਼ਹਿਰ ਤਾਹੀਂਓ ,ਕਿਹਾ ਕਿਸੇ ਸ਼ਾਇਰ ਨੇ ।
ਬੜੇ ਦੁੱਖ਼ ਦਿੱਤੇ ਤੇਰੇ ........... ...........॥
ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵੱਸਣੈ " ਘੁਮਾਣ " ਨੂੰ ਫਤੂਰ ਸੀ ,
ਪਰ ਕਿੰਨਾ ਸੋਹਣਾ , ਸਾਡਾ ਸ਼ਹਿਰ ਸੰਗਰੂਰ ਸੀ ,
ਉਥੇ ਮੇਰੇ ਆਪਣੇ , 'ਤੇ ਇੱਥੇ ਸਭੈ ਗੈਰ ਨੇ ।
ਬੜੇ ਦੁੱਖ਼ ਦਿੱਤੇ ਤੇਰੇ ....................॥
ਬੜੇ ਦੁੱਖ਼ ਦਿੱਤੇ ਤੇਰੇ , ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਸ਼ਹਿਰ ਨੇ ॥
ਲੇਖਕ : ਜਰਨੈਲ ਘੁਮਾਣ
ਮੋਬਾਇਲ ਨੰਬਰ : +91-98885-05577
Email :ghuman5577@yahoo.com
ਭਾਵੇਂ ਸੋਹਣਾ ਸ਼ਹਿਰ ਹੈ ਇਹ , ਦੁਨੀਆਂ ਚ' ਮੰਨਿਆਂ ,
ਅਸੀਂ ਸੋਹਣਾ ਕਹੀਏ ਇਹਨੂੰ, ਦਿਲ ਨਹੀ ਮੰਨਿਆਂ ,
ਜਿੱਦਣ ਤੋਂ ਵਸੇ ਨਹੀਂਓ , ਜਮੇਂ ਸਾਡੇ ਪੈਰ ਨੇ ।
ਬੜੇ ਦੁੱਖ਼ ਦਿੱਤੇ ਤੇਰੇ , ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਸ਼ਹਿਰ ਨੇ ॥
ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਸੋਹਣਾ ਹੋਣਾ, ਅਸੀਂ ਸੋਹਣਾ ਕਹੀਏ ਕਿਵੇਂ ,
ਸੋਹਣਿਆਂ ਬਗੈਰ ਭਲਾ , ਸੋਹਣੇ ਸ਼ਹਿਰ ਰਹੀਏ ਕਿਵੇਂ ,
ਭੁੱਲ ਗਈਆਂ ਮੰਜ਼ਿਲਾਂ , 'ਤੇ ਸਮੇਂ ਚੱਲੇ ਠਹਿਰ ਨੇ ।
ਬੜੇ ਦੁੱਖ਼ ਦਿੱਤੇ ਤੇਰੇ .........................॥
ਏਸੇ ਸ਼ਹਿਰ ਆ ਕੇ , ਸਾਡਾ ਪਿਆਰ ਗੁਆਚਿਆ ,
ਸੋਹਣਾ ਸੋਹਣਾ , ਕੋਮਲ ਜਾ ਯਾਰ ਗੁਆਚਿਆ ,
ਦਿਲ ਦੇ ਪਿਆਰਿਆਂ ਨਾ , ਪਏ ਸਾਡੇ ਵੈਰ ਨੇ ।
ਬੜੇ ਦੁੱਖ਼ ਦਿੱਤੇ ਤੇਰੇ .........................॥
ਰੌਕ ,ਰੋਜ਼ ਬਾਗਾਂ ਵਿੱਚ , ਡਰਦੇ ਨਹੀਂ ਜਾਈਦਾ ,
ਯਾਦਾਂ ਦਿਆਂ ਕੰਡਿਆਂ ਤੋਂ, ਖੁਦ ਨੂੰ ਬਚਾਈਦਾ ,
ਸੀਨੇ ਉਤੇ ਪੱਛ ਲਾਏ , ਪਾਰਕਾਂ ਦੀ ਸੈਰ ਨੇ ।
ਬੜੇ ਦੁੱਖ ਦਿੱਤੇ ਤੇਰੇ .......... ॥
ਝੀਲ਼ ਸੁਖਨਾ ਤੇ ਗਏ , ਘੁੰਮਦੇ ਘੁੰਮਾਉਂਦੇ ਅਸੀਂ ,
ਉਦਾਸੀਆਂ ਨਿਰਾਸ਼ੀਆਂ ਤੋਂ, ਖੁਦ ਨੂੰ ਬਚਾਉਂਦੇ ਅਸੀਂ ,
ਝੀਲ ਭਰ ਦਿੱਤੀ ਵਗੀ , ਹੰਝੂਆਂ ਦੀ ਨਹਿਰ ਨੇ ।
ਬੜੇ ਦੁੱਖ ਦਿੱਤੇ ਤੇਰੇ ..............॥
ਤੇਰੇ ਨਾ ਬਿਤਾਏ ਪਲ , ਥਾਂਈਂ ਥਾਂਈਂ ਲੱਭੀਏ ,
ਕਦੋਂ ਉਹਲੇ ਬੈਠ , ਮੋਤੀ ਪਿਆਰ ਵਾਲੇ ਚੱਬੀਏ ,
ਖੋਹ ਲਏ ਹਾਸੇ ਸਾਥੋਂ , ਈਰਖ਼ਾ ਦੇ ਜ਼ਹਿਰ ਨੇ ।
ਬੜੇ ਦੁੱਖ਼ ਦਿੱਤੇ ਤੇਰੇ .......... ...........॥
ਘੜੀ ਮੁੜੀ ਯਾਦ ਆਉਣ , ਤੇਰੀਆਂ ਸ਼ਰਾਰਤਾਂ ,
ਦੱਬ ਲਈ ਹੂਕ ਸਾਡੀ , ਉੱਚੀਆਂ ਇਮਾਰਤਾਂ ,
ਕਿਸੇ ਵੀ ਨਾ ਹੰਝੂ ਪੂੰਝੇ ,ਵਗੇ ਚੱਤੋ ਪਹਿਰ ਨੇ ।
ਬੜੇ ਦੁੱਖ਼ ਦਿੱਤੇ ਤੇਰੇ ........ .............॥
ਪੱਥਰ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਲੋਕੀ , ਪੱਥਰਾਂ ਦਾ ਛਾਇਆ ਹੈ ,
ਪੱਥਰ ਦਿਲਾਂ ਨੇ , ਸਾਨੂੰ ਪੱਥਰ ਬਣਾਇਆ ਹੈ ,
ਪੱਥਰਾ ਦਾ ਸ਼ਹਿਰ ਤਾਹੀਂਓ ,ਕਿਹਾ ਕਿਸੇ ਸ਼ਾਇਰ ਨੇ ।
ਬੜੇ ਦੁੱਖ਼ ਦਿੱਤੇ ਤੇਰੇ ........... ...........॥
ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵੱਸਣੈ " ਘੁਮਾਣ " ਨੂੰ ਫਤੂਰ ਸੀ ,
ਪਰ ਕਿੰਨਾ ਸੋਹਣਾ , ਸਾਡਾ ਸ਼ਹਿਰ ਸੰਗਰੂਰ ਸੀ ,
ਉਥੇ ਮੇਰੇ ਆਪਣੇ , 'ਤੇ ਇੱਥੇ ਸਭੈ ਗੈਰ ਨੇ ।
ਬੜੇ ਦੁੱਖ਼ ਦਿੱਤੇ ਤੇਰੇ ....................॥
ਬੜੇ ਦੁੱਖ਼ ਦਿੱਤੇ ਤੇਰੇ , ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਸ਼ਹਿਰ ਨੇ ॥
ਲੇਖਕ : ਜਰਨੈਲ ਘੁਮਾਣ
ਮੋਬਾਇਲ ਨੰਬਰ : +91-98885-05577
Email :ghuman5577@yahoo.com
ਹਾਏ ਨੀ ਜਿੰਦੇ
ਹਾਏ ਨੀ ਜਿੰਦੇ ,
ਜਿੰਦ ਤੜਫਾਕੇ ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ।
ਕਿੱਥੇ ਗਏ ਵਾਅਦੇ ,ਤੇਰੇ ਲੱਗੀਆਂ ਨਿਭਾਉਣ ਦੇ ।
ਪਿਆਰ ਪਿੱਛੇ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ,ਨਾਲ ਟਕਰਾਉਣ ਦੇ ।
ਚੁੱਪ ਵੱਟ , ਨਜ਼ਰਾਂ ,
ਝੁਕਾ ਕੇ ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ।
ਹਾਏ ਨੀ ਜਿੰਦੇ ,
ਜਿੰਦ ਤੜਫਾਕੇ ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ॥
ਏਦਾਂ ਕਰਨੀ ਸੀ , ਕਾਹਨੂੰ ਲਾਉਣੀਆਂ ਸੀ ਅੱਖੀਆਂ ।
ਲਾਈਆਂ ਸੀ ਤਾਂ ,ਅੱਜ ਨਾ ਝੁਕਾਉਣੀਆਂ ਸੀ ਅੱਖੀਆਂ ।
ਬੇ ਵਸੀ ਜਿਹੀ ਕਿਉਂ ਵਿਖਾ ਕੇ ,ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ।
ਹਾਏ ਨੀ ਜਿੰਦੇ ,
ਜਿੰਦ ਤੜਫਾਕੇ ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ॥
ਲਾਉਣ ਵੇਲੇ ਤੁੰ ਹੀ ਤਾਂ , ਕੀਤੀ ਸੀ ਪਹਿਲ ਜਿਹੀ ।
ਤੂੰ ਹੀ ਛਣਕਾਉਂਦੀ ਹੁੰਦੀ ,ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਪਾਇਲ ਜਿਹੀ ।
ਸਭ ਕੁੱਝ ਪਲਾਂ ਚ' , ਭੁੱਲਾ ਕੇ ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ।
ਹਾਏ ਨੀ ਜਿੰਦੇ ,
ਜਿੰਦ ਤੜਫਾਕੇ ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ॥
ਰੋਕਦਾ ਰਿਹਾ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ,ਪੁੱਗਣਾ ਨਾ ਪਿਆਰ ਸਾਡਾ ।
ਆਸ਼ਕਾਂ ਦਾ ਵੈਰੀ ਰਿਹਾ , ਮੁੱਢੋਂ ਸੰਸਾਰ ਸਾਡਾ ।
ਕੀਤੀ ਗੱਲ ਆਪੇ ਝੂਠਲਾਕੇ ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ।
ਹਾਏ ਨੀ ਜਿੰਦੇ ,
ਜਿੰਦ ਤੜਫਾਕੇ ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ॥
ਰੁੱਸਣਾ ਮਨਾਉਣਾ ਤਾਂ ,ਬਥੇਰਾ ਹੁੰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ।
ਕਦੇ ਉਹ ਮੇਰਾ ਕਦੇ , ਤੇਰਾ ਹੁੰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ।
ਰੋਸਿਆਂ ਨੂੰ ਵਿਛੋੜੀਂ ਬਦਲਾਕੇ ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ।
ਹਾਏ ਨੀ ਜਿੰਦੇ ,
ਜਿੰਦ ਤੜਫਾਕੇ ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ॥
ਤੇਰੇ ਚਿੱਤ ਵਿੱਚ ਕੁੱਝ , ਚਲਦਾ ਸੀ ਹੋਰੋਂ ਹੋਰ ।
ਗੱਲਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ,ਕਦੇ ਕਦੇ ਗੁੱਝਾ ਚੋਰ ।
ਸਾਡੀਆਂ ਤਾਂ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਚੁਰਾ ਕੇ ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ।
ਹਾਏ ਨੀ ਜਿੰਦੇ ,
ਜਿੰਦ ਤੜਫਾਕੇ ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ॥
ਕਹਾਂ ਵੀ ਤਾਂ ਕੀ ,ਵੈਸੇ ਫਾਇਦਾ ਵੀ ਕੀ ਕਹਿਣ ਦਾ ।
ਸਿੱਖ ਲੈ " ਘੁਮਾਣ " ਵੱਲ , ਗ਼ਮਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦਾ ।
ਆਪਣੇ ਹੀ ਹੱਥੀਂ ,ਮੰਜੀ ਪਾ ਕੇ ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ।
ਹਾਏ ਨੀ ਜਿੰਦੇ ,
ਜਿੰਦ ਤੜਫਾਕੇ ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ॥
ਲੇਖਕ : ਜਰਨੈਲ ਘੁਮਾਣ
ਮੋਬਾਇਲ ਨੰਬਰ : +91-98885-05577
Email :ghuman5577@yahoo.com
ਜਿੰਦ ਤੜਫਾਕੇ ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ।
ਕਿੱਥੇ ਗਏ ਵਾਅਦੇ ,ਤੇਰੇ ਲੱਗੀਆਂ ਨਿਭਾਉਣ ਦੇ ।
ਪਿਆਰ ਪਿੱਛੇ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ,ਨਾਲ ਟਕਰਾਉਣ ਦੇ ।
ਚੁੱਪ ਵੱਟ , ਨਜ਼ਰਾਂ ,
ਝੁਕਾ ਕੇ ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ।
ਹਾਏ ਨੀ ਜਿੰਦੇ ,
ਜਿੰਦ ਤੜਫਾਕੇ ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ॥
ਏਦਾਂ ਕਰਨੀ ਸੀ , ਕਾਹਨੂੰ ਲਾਉਣੀਆਂ ਸੀ ਅੱਖੀਆਂ ।
ਲਾਈਆਂ ਸੀ ਤਾਂ ,ਅੱਜ ਨਾ ਝੁਕਾਉਣੀਆਂ ਸੀ ਅੱਖੀਆਂ ।
ਬੇ ਵਸੀ ਜਿਹੀ ਕਿਉਂ ਵਿਖਾ ਕੇ ,ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ।
ਹਾਏ ਨੀ ਜਿੰਦੇ ,
ਜਿੰਦ ਤੜਫਾਕੇ ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ॥
ਲਾਉਣ ਵੇਲੇ ਤੁੰ ਹੀ ਤਾਂ , ਕੀਤੀ ਸੀ ਪਹਿਲ ਜਿਹੀ ।
ਤੂੰ ਹੀ ਛਣਕਾਉਂਦੀ ਹੁੰਦੀ ,ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਪਾਇਲ ਜਿਹੀ ।
ਸਭ ਕੁੱਝ ਪਲਾਂ ਚ' , ਭੁੱਲਾ ਕੇ ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ।
ਹਾਏ ਨੀ ਜਿੰਦੇ ,
ਜਿੰਦ ਤੜਫਾਕੇ ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ॥
ਰੋਕਦਾ ਰਿਹਾ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ,ਪੁੱਗਣਾ ਨਾ ਪਿਆਰ ਸਾਡਾ ।
ਆਸ਼ਕਾਂ ਦਾ ਵੈਰੀ ਰਿਹਾ , ਮੁੱਢੋਂ ਸੰਸਾਰ ਸਾਡਾ ।
ਕੀਤੀ ਗੱਲ ਆਪੇ ਝੂਠਲਾਕੇ ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ।
ਹਾਏ ਨੀ ਜਿੰਦੇ ,
ਜਿੰਦ ਤੜਫਾਕੇ ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ॥
ਰੁੱਸਣਾ ਮਨਾਉਣਾ ਤਾਂ ,ਬਥੇਰਾ ਹੁੰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ।
ਕਦੇ ਉਹ ਮੇਰਾ ਕਦੇ , ਤੇਰਾ ਹੁੰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ।
ਰੋਸਿਆਂ ਨੂੰ ਵਿਛੋੜੀਂ ਬਦਲਾਕੇ ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ।
ਹਾਏ ਨੀ ਜਿੰਦੇ ,
ਜਿੰਦ ਤੜਫਾਕੇ ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ॥
ਤੇਰੇ ਚਿੱਤ ਵਿੱਚ ਕੁੱਝ , ਚਲਦਾ ਸੀ ਹੋਰੋਂ ਹੋਰ ।
ਗੱਲਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ,ਕਦੇ ਕਦੇ ਗੁੱਝਾ ਚੋਰ ।
ਸਾਡੀਆਂ ਤਾਂ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਚੁਰਾ ਕੇ ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ।
ਹਾਏ ਨੀ ਜਿੰਦੇ ,
ਜਿੰਦ ਤੜਫਾਕੇ ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ॥
ਕਹਾਂ ਵੀ ਤਾਂ ਕੀ ,ਵੈਸੇ ਫਾਇਦਾ ਵੀ ਕੀ ਕਹਿਣ ਦਾ ।
ਸਿੱਖ ਲੈ " ਘੁਮਾਣ " ਵੱਲ , ਗ਼ਮਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦਾ ।
ਆਪਣੇ ਹੀ ਹੱਥੀਂ ,ਮੰਜੀ ਪਾ ਕੇ ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ।
ਹਾਏ ਨੀ ਜਿੰਦੇ ,
ਜਿੰਦ ਤੜਫਾਕੇ ਤੁਰ ਚੱਲੀਂ ਏ ॥
ਲੇਖਕ : ਜਰਨੈਲ ਘੁਮਾਣ
ਮੋਬਾਇਲ ਨੰਬਰ : +91-98885-05577
Email :ghuman5577@yahoo.com
ਮੂਡ ਜਿਹਾ ਖ਼ਰਾਬ ਏ
ਮੂਡ ਜਿਹਾ ਖ਼ਰਾਬ ਏ
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਭੁੱਲ ਗਏ ਸਾਂ , ਬੀਤੇ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਨੂੰ ।
ਮਾਰ ਲਿਆ ਸੀ ਮਨ ਓਦੋਂ , ਸਮਝ ਹਾਲਾਤਾਂ ਨੂੰ ।
ਬਾਤ ਚੱਲੀ , ਬਾਤਾਂ ਵਾਲੀ , ਖ਼ੁੱਲ੍ਹ ਗਈ ਕਿਤਾਬ ਏ ।
ਕਰੋ ਨਾ ਮਖ਼ੌਲ ਯਾਰੋ , ਮੂਡ ਜਿਹਾ ਖ਼ਰਾਬ ਏ ॥
ਲੋਕਾਂ ਵਾਗੂੰ ਅਸਾਂ ਵੀ ਸੀ , ਸੁਪਨੇ ਸਜਾਏ ਕੁੱਝ ।
ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਦੇ ਘਰ ਜਿਹੇ ,ਖ਼ਿਆਲਾਂ ਚ' ਵਸਾਏ ਕੁੱਝ ।
ਟੁੱਟ ਗਿਆ ਪਲਾਂ ਵਿੱਚ , ਵੇਖ਼ਿਆ ਖ਼ੁਆਬ ਏ ।
ਕਰੋ ਨਾ ਮਖ਼ੌਲ ਯਾਰੋ , ਮੂਡ ਜਿਹਾ ਖ਼ਰਾਬ ਏ ॥
ਤੀਆਂ ਜਿਹੇ ਦਿਨ ਸਨ , ਰੁੱਤਾਂ ਪਿਆਰ ਵਾਲੀਆਂ ।
ਸੌਣ ਦੇ ਮਹੀਨੇ , ਚੜ੍ਹ ਆਈਆਂ ਘਟਾਂ ਕਾਲੀਆਂ ।
ਓਸੇ ਸਾਉਣ ਝੱਖ਼ੜਾਂ ਨੇ , ਮਿੱਧਿਆ ਗੁਲ਼ਾਬ ਏ ।
ਕਰੋ ਨਾ ਮਖ਼ੌਲ ਯਾਰੋ , ਮੂਡ ਜਿਹਾ ਖ਼ਰਾਬ ਏ ॥
ਜ਼ੋਰਾਵਰਾਂ ਓਸ ਵੇਲੇ , ਮਾਰੇ ਐਸੇ ਲੋਹੜੇ ਸੀ ।
ਪੱਛ ਦਿੱਤਾ ਸੀਨਾ ਸਾਡਾ , ਪੈ ਗਏ ਵਿਛੋੜੇ ਸੀ ।
ਅਜੇ ਵੀ ਨਾ ਝੱਲ ਹੁੰਦਾ , ਜਖ਼ਮਾਂ ਦਾ ਤਾਬ ਏ ।
ਕਰੋ ਨਾ ਮਖ਼ੌਲ ਯਾਰੋ , ਮੂਡ ਜਿਹਾ ਖ਼ਰਾਬ ਏ ॥
ਬਗ਼ਾਵਤ ਦਾ ਸੋਚਿਆ ਸੀ , ਕਰ ਦੇਈਏ ਜੱਗ ਤੋਂ ।
ਬੱਚ ਜਾਂਗੇ ਦੋਨੋ ਹੀ , ਵਿਛੋੜਿਆਂ ਦੀ ਅੱਗ ਤੋਂ ।
ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਦਾ , ਸਹਿ ਲਿਆ ਦਬਾਬ ਏ ।
ਕਰੋ ਨਾ ਮਖ਼ੌਲ ਯਾਰੋ , ਮੂਡ ਜਿਹਾ ਖ਼ਰਾਬ ਏ ॥
ਉਹਨੂੰ ਮਾੜੀ ਆਖ਼ , ਹਮਦਰਦੀ ਦਿਖ਼ਾਓ ਨਾ ।
ਸਤੇਅ ਹੋਏ "ਘੁਮਾਣ" ਤਾਈਂ , ਹੋਰ ਸਤਾਓ ਨਾ ।
ਸੱਜਣਾ ਦੇ ਨਾਲ ਸਾਡਾ , ਵੱਖ਼ਰਾ ਹਿਸਾਬ ਏ ।
ਕਰੋ ਨਾ ਮਖ਼ੌਲ ਯਾਰੋ , ਮੂਡ ਜਿਹਾ ਖ਼ਰਾਬ ਏ ॥
ਲੇਖਕ : ਜਰਨੈਲ ਘੁਮਾਣ
ਮੋਬਾਇਲ ਨੰਬਰ : +91-98885-05577
Email :ghuman5577@yahoo.com
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਭੁੱਲ ਗਏ ਸਾਂ , ਬੀਤੇ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਨੂੰ ।
ਮਾਰ ਲਿਆ ਸੀ ਮਨ ਓਦੋਂ , ਸਮਝ ਹਾਲਾਤਾਂ ਨੂੰ ।
ਬਾਤ ਚੱਲੀ , ਬਾਤਾਂ ਵਾਲੀ , ਖ਼ੁੱਲ੍ਹ ਗਈ ਕਿਤਾਬ ਏ ।
ਕਰੋ ਨਾ ਮਖ਼ੌਲ ਯਾਰੋ , ਮੂਡ ਜਿਹਾ ਖ਼ਰਾਬ ਏ ॥
ਲੋਕਾਂ ਵਾਗੂੰ ਅਸਾਂ ਵੀ ਸੀ , ਸੁਪਨੇ ਸਜਾਏ ਕੁੱਝ ।
ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਦੇ ਘਰ ਜਿਹੇ ,ਖ਼ਿਆਲਾਂ ਚ' ਵਸਾਏ ਕੁੱਝ ।
ਟੁੱਟ ਗਿਆ ਪਲਾਂ ਵਿੱਚ , ਵੇਖ਼ਿਆ ਖ਼ੁਆਬ ਏ ।
ਕਰੋ ਨਾ ਮਖ਼ੌਲ ਯਾਰੋ , ਮੂਡ ਜਿਹਾ ਖ਼ਰਾਬ ਏ ॥
ਤੀਆਂ ਜਿਹੇ ਦਿਨ ਸਨ , ਰੁੱਤਾਂ ਪਿਆਰ ਵਾਲੀਆਂ ।
ਸੌਣ ਦੇ ਮਹੀਨੇ , ਚੜ੍ਹ ਆਈਆਂ ਘਟਾਂ ਕਾਲੀਆਂ ।
ਓਸੇ ਸਾਉਣ ਝੱਖ਼ੜਾਂ ਨੇ , ਮਿੱਧਿਆ ਗੁਲ਼ਾਬ ਏ ।
ਕਰੋ ਨਾ ਮਖ਼ੌਲ ਯਾਰੋ , ਮੂਡ ਜਿਹਾ ਖ਼ਰਾਬ ਏ ॥
ਜ਼ੋਰਾਵਰਾਂ ਓਸ ਵੇਲੇ , ਮਾਰੇ ਐਸੇ ਲੋਹੜੇ ਸੀ ।
ਪੱਛ ਦਿੱਤਾ ਸੀਨਾ ਸਾਡਾ , ਪੈ ਗਏ ਵਿਛੋੜੇ ਸੀ ।
ਅਜੇ ਵੀ ਨਾ ਝੱਲ ਹੁੰਦਾ , ਜਖ਼ਮਾਂ ਦਾ ਤਾਬ ਏ ।
ਕਰੋ ਨਾ ਮਖ਼ੌਲ ਯਾਰੋ , ਮੂਡ ਜਿਹਾ ਖ਼ਰਾਬ ਏ ॥
ਬਗ਼ਾਵਤ ਦਾ ਸੋਚਿਆ ਸੀ , ਕਰ ਦੇਈਏ ਜੱਗ ਤੋਂ ।
ਬੱਚ ਜਾਂਗੇ ਦੋਨੋ ਹੀ , ਵਿਛੋੜਿਆਂ ਦੀ ਅੱਗ ਤੋਂ ।
ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਦਾ , ਸਹਿ ਲਿਆ ਦਬਾਬ ਏ ।
ਕਰੋ ਨਾ ਮਖ਼ੌਲ ਯਾਰੋ , ਮੂਡ ਜਿਹਾ ਖ਼ਰਾਬ ਏ ॥
ਉਹਨੂੰ ਮਾੜੀ ਆਖ਼ , ਹਮਦਰਦੀ ਦਿਖ਼ਾਓ ਨਾ ।
ਸਤੇਅ ਹੋਏ "ਘੁਮਾਣ" ਤਾਈਂ , ਹੋਰ ਸਤਾਓ ਨਾ ।
ਸੱਜਣਾ ਦੇ ਨਾਲ ਸਾਡਾ , ਵੱਖ਼ਰਾ ਹਿਸਾਬ ਏ ।
ਕਰੋ ਨਾ ਮਖ਼ੌਲ ਯਾਰੋ , ਮੂਡ ਜਿਹਾ ਖ਼ਰਾਬ ਏ ॥
ਲੇਖਕ : ਜਰਨੈਲ ਘੁਮਾਣ
ਮੋਬਾਇਲ ਨੰਬਰ : +91-98885-05577
Email :ghuman5577@yahoo.com
ਬੇਗਾਨਿਆਂ ਨੂੰ ਰੋਣਾ ਛੱਡ
ਬੇਗਾਨਿਆਂ ਨੂੰ ਰੋਣਾ ਛੱਡ
ਛੱਡ ਗਏ ਜਿਹੜੇ ਤੈਨੂੰ , ਰੋਂਦੇ ਕੁਰਲਾਉਂਦੇ ਨੂੰ ,
ਪਾਲੋ ਪਾਲ ਅੱਖ਼ੀਆਂ ਚੋ' , ਅੱਥਰੂ ਵਹਾਉਂਦੇ ਨੂੰ ,
ਉਹਨਾਂ ਵਾਰੇ ਸੋਚ ਹੁਣ , ਤੂੰ ਵੀ ਦੁੱਖ਼ੀ ਹੋਣਾ ਛੱਡ ।
ਛੱਡ ਦਿਲਾਂ ਛੱਡ ਤੂੰ , ਬੇਗਾਨਿਆਂ ਨੂੰ ਰੋਣਾ ਛੱਡ ॥
ਜਿੰਨਾ ਨਾਲ ਤੇਰੇ ਕਦੀ , ਗੂੜ੍ਹ ਯਾਰਾਨੇ ਸੀ ।
ਤੇਰੇ ਨਹੀਂ ਸੱਚੀਂ , ਉਹਤਾਂ ਗੈਰ ਸੀ ,ਬੇਗਾਨੇ ਸੀ ।
ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਅੱਖ਼ਾਂ , ਵਾਰ ਵਾਰ ਧੋਣਾ ਛੱਡ ।
ਛੱਡ ਦਿਲਾਂ ਛੱਡ ਤੂੰ.............. .........॥
ਦੁੱਧ ਚ' ਛੁਹਾਰੇ ਪਾ ਤੂੰ , ਜਿੰਨਾ ਨੂੰ ਪਿਲਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ ।
ਸੀਨੇ ਵਿੱਚੋਂ ਮਾਸ ਕੱਢ , ਭੁੰਨ ਕੇ ਖ਼ੁਵਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ ।
ਯਾਦਾਂ ਵਾਲਾ ਬੋਝ ਹੁਣ , ਮੋਢਿਆਂ 'ਤੇ ਢੋਣਾ ਛੱਡ ।
ਛੱਡ ਦਿਲਾਂ ਛੱਡ ਤੂੰ.............. .........॥
ਕੀ ਕੀਤਾ ਉਹਨਾਂ ਲਈ , ਹੁਣ ਬਹੁਤਾ ਸੋਚ ਨਾ ਤੂੰ ।
ਅਹਿਸਾਨ ਚੁਕਾਉਣਗੇ ਉਹ, ਛੱਡ ਪਰਾਂ੍ਹ ਲੋਚ ਨਾ ਤੂੰ ।
ਕਿੱਥੇ ਤੈਥੋਂ ਭੁੱਲ ਹੋਈ ,ਬੀਤੇ ਵਿੱਚੋਂ ਟੋਹਣਾ ਛੱਡ ।
ਛੱਡ ਦਿਲਾਂ ਛੱਡ ਤੂੰ.............. .........॥
ਤੇਰੇ ਹੁੰਦੇ ਤੇਰੇ ਨਾਲ , ਨਿਭਦੇ ਅਖ਼ੀਰ ਤੱਕ ।
ਫਿਰੇ ਸੀ ਜ਼ੁਬਾਨੋਂ,ਹੁਣ ਮਾਰ ਲਈ ਜ਼ਮੀਰ ਤੱਕ ।
ਮਰੀਆਂ ਜ਼ਮੀਰਾਂ ਵਾਲੇ , ਪਾਸੇ ਤੂੰ ਖ਼ਲੋਣਾ ਛੱਡ ।
ਛੱਡ ਦਿਲਾਂ ਛੱਡ ਤੂੰ.............. .........॥
ਉਹਨਾਂ ਬਾਰੇ ਸੋਚ , ਕਰੀ ਜਾਵੇਂ ਪਛਤਾਵੇ ਨੂੰ ।
ਤੇਰੇ ਸੀ ਕਦੇ ਉਹ,ਛੱਡ ਕਰਨਾ ਇਹ ਦਾਅਵੇ ਨੂੰ ।
ਆਪਣੀ ਜ਼ੁਬਾਨੋ , ਸਭ ਥਾਂਵਾਂ ਤੇ ਬਗੋਣਾ ਛੱਡ ।
ਛੱਡ ਦਿਲਾਂ ਛੱਡ ਤੂੰ.............. .........॥
ਸੰਭਲ ਜਾ ਵੇਲੇ ਸਿਰ, ਹਾਲੇ ਵੀ "ਘੁਮਾਣ" ਤੂੰ ।
ਬੀਤੇ ਕੱਲ੍ਹ ਬਾਰੇ ਸੋਚ , ਹੋ ਨਾ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਤੂੰ ।
ਗੁਜ਼ਰੇ ਦਿਨਾਂ ਨੂੰ ਪਾ ਕੇ , ਚੱਕੀ ਵਿੱਚ ਝੋਣਾ ਛੱਡ ।
ਛੱਡ ਦਿਲਾਂ ਛੱਡ ਤੂੰ.............. .........
ਛੱਡ ਦਿਲਾਂ ਛੱਡ ਤੂੰ ,ਬੇਗਾਨਿਆਂ ਨੂੰ ਰੋਣਾ ਛੱਡ ।
ਲੇਖਕ : ਜਰਨੈਲ ਘੁਮਾਣ
ਮੋਬਾਇਲ ਨੰਬਰ : +91-98885-05577
Email :ghuman5577@yahoo.com
ਛੱਡ ਗਏ ਜਿਹੜੇ ਤੈਨੂੰ , ਰੋਂਦੇ ਕੁਰਲਾਉਂਦੇ ਨੂੰ ,
ਪਾਲੋ ਪਾਲ ਅੱਖ਼ੀਆਂ ਚੋ' , ਅੱਥਰੂ ਵਹਾਉਂਦੇ ਨੂੰ ,
ਉਹਨਾਂ ਵਾਰੇ ਸੋਚ ਹੁਣ , ਤੂੰ ਵੀ ਦੁੱਖ਼ੀ ਹੋਣਾ ਛੱਡ ।
ਛੱਡ ਦਿਲਾਂ ਛੱਡ ਤੂੰ , ਬੇਗਾਨਿਆਂ ਨੂੰ ਰੋਣਾ ਛੱਡ ॥
ਜਿੰਨਾ ਨਾਲ ਤੇਰੇ ਕਦੀ , ਗੂੜ੍ਹ ਯਾਰਾਨੇ ਸੀ ।
ਤੇਰੇ ਨਹੀਂ ਸੱਚੀਂ , ਉਹਤਾਂ ਗੈਰ ਸੀ ,ਬੇਗਾਨੇ ਸੀ ।
ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਅੱਖ਼ਾਂ , ਵਾਰ ਵਾਰ ਧੋਣਾ ਛੱਡ ।
ਛੱਡ ਦਿਲਾਂ ਛੱਡ ਤੂੰ.............. .........॥
ਦੁੱਧ ਚ' ਛੁਹਾਰੇ ਪਾ ਤੂੰ , ਜਿੰਨਾ ਨੂੰ ਪਿਲਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ ।
ਸੀਨੇ ਵਿੱਚੋਂ ਮਾਸ ਕੱਢ , ਭੁੰਨ ਕੇ ਖ਼ੁਵਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ ।
ਯਾਦਾਂ ਵਾਲਾ ਬੋਝ ਹੁਣ , ਮੋਢਿਆਂ 'ਤੇ ਢੋਣਾ ਛੱਡ ।
ਛੱਡ ਦਿਲਾਂ ਛੱਡ ਤੂੰ.............. .........॥
ਕੀ ਕੀਤਾ ਉਹਨਾਂ ਲਈ , ਹੁਣ ਬਹੁਤਾ ਸੋਚ ਨਾ ਤੂੰ ।
ਅਹਿਸਾਨ ਚੁਕਾਉਣਗੇ ਉਹ, ਛੱਡ ਪਰਾਂ੍ਹ ਲੋਚ ਨਾ ਤੂੰ ।
ਕਿੱਥੇ ਤੈਥੋਂ ਭੁੱਲ ਹੋਈ ,ਬੀਤੇ ਵਿੱਚੋਂ ਟੋਹਣਾ ਛੱਡ ।
ਛੱਡ ਦਿਲਾਂ ਛੱਡ ਤੂੰ.............. .........॥
ਤੇਰੇ ਹੁੰਦੇ ਤੇਰੇ ਨਾਲ , ਨਿਭਦੇ ਅਖ਼ੀਰ ਤੱਕ ।
ਫਿਰੇ ਸੀ ਜ਼ੁਬਾਨੋਂ,ਹੁਣ ਮਾਰ ਲਈ ਜ਼ਮੀਰ ਤੱਕ ।
ਮਰੀਆਂ ਜ਼ਮੀਰਾਂ ਵਾਲੇ , ਪਾਸੇ ਤੂੰ ਖ਼ਲੋਣਾ ਛੱਡ ।
ਛੱਡ ਦਿਲਾਂ ਛੱਡ ਤੂੰ.............. .........॥
ਉਹਨਾਂ ਬਾਰੇ ਸੋਚ , ਕਰੀ ਜਾਵੇਂ ਪਛਤਾਵੇ ਨੂੰ ।
ਤੇਰੇ ਸੀ ਕਦੇ ਉਹ,ਛੱਡ ਕਰਨਾ ਇਹ ਦਾਅਵੇ ਨੂੰ ।
ਆਪਣੀ ਜ਼ੁਬਾਨੋ , ਸਭ ਥਾਂਵਾਂ ਤੇ ਬਗੋਣਾ ਛੱਡ ।
ਛੱਡ ਦਿਲਾਂ ਛੱਡ ਤੂੰ.............. .........॥
ਸੰਭਲ ਜਾ ਵੇਲੇ ਸਿਰ, ਹਾਲੇ ਵੀ "ਘੁਮਾਣ" ਤੂੰ ।
ਬੀਤੇ ਕੱਲ੍ਹ ਬਾਰੇ ਸੋਚ , ਹੋ ਨਾ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਤੂੰ ।
ਗੁਜ਼ਰੇ ਦਿਨਾਂ ਨੂੰ ਪਾ ਕੇ , ਚੱਕੀ ਵਿੱਚ ਝੋਣਾ ਛੱਡ ।
ਛੱਡ ਦਿਲਾਂ ਛੱਡ ਤੂੰ.............. .........
ਛੱਡ ਦਿਲਾਂ ਛੱਡ ਤੂੰ ,ਬੇਗਾਨਿਆਂ ਨੂੰ ਰੋਣਾ ਛੱਡ ।
ਲੇਖਕ : ਜਰਨੈਲ ਘੁਮਾਣ
ਮੋਬਾਇਲ ਨੰਬਰ : +91-98885-05577
Email :ghuman5577@yahoo.com
Subscribe to:
Posts (Atom)