Sunday, August 1, 2010

ਮੂਡ ਜਿਹਾ ਖ਼ਰਾਬ ਏ

ਮੂਡ ਜਿਹਾ ਖ਼ਰਾਬ ਏ




ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਭੁੱਲ ਗਏ ਸਾਂ , ਬੀਤੇ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਨੂੰ ।

ਮਾਰ ਲਿਆ ਸੀ ਮਨ ਓਦੋਂ , ਸਮਝ ਹਾਲਾਤਾਂ ਨੂੰ ।

ਬਾਤ ਚੱਲੀ , ਬਾਤਾਂ ਵਾਲੀ , ਖ਼ੁੱਲ੍ਹ ਗਈ ਕਿਤਾਬ ਏ ।

ਕਰੋ ਨਾ ਮਖ਼ੌਲ ਯਾਰੋ , ਮੂਡ ਜਿਹਾ ਖ਼ਰਾਬ ਏ ॥



ਲੋਕਾਂ ਵਾਗੂੰ ਅਸਾਂ ਵੀ ਸੀ , ਸੁਪਨੇ ਸਜਾਏ ਕੁੱਝ ।

ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਦੇ ਘਰ ਜਿਹੇ ,ਖ਼ਿਆਲਾਂ ਚ' ਵਸਾਏ ਕੁੱਝ ।

ਟੁੱਟ ਗਿਆ ਪਲਾਂ ਵਿੱਚ , ਵੇਖ਼ਿਆ ਖ਼ੁਆਬ ਏ ।

ਕਰੋ ਨਾ ਮਖ਼ੌਲ ਯਾਰੋ , ਮੂਡ ਜਿਹਾ ਖ਼ਰਾਬ ਏ ॥



ਤੀਆਂ ਜਿਹੇ ਦਿਨ ਸਨ , ਰੁੱਤਾਂ ਪਿਆਰ ਵਾਲੀਆਂ ।

ਸੌਣ ਦੇ ਮਹੀਨੇ , ਚੜ੍ਹ ਆਈਆਂ ਘਟਾਂ ਕਾਲੀਆਂ ।

ਓਸੇ ਸਾਉਣ ਝੱਖ਼ੜਾਂ ਨੇ , ਮਿੱਧਿਆ ਗੁਲ਼ਾਬ ਏ ।

ਕਰੋ ਨਾ ਮਖ਼ੌਲ ਯਾਰੋ , ਮੂਡ ਜਿਹਾ ਖ਼ਰਾਬ ਏ ॥



ਜ਼ੋਰਾਵਰਾਂ ਓਸ ਵੇਲੇ , ਮਾਰੇ ਐਸੇ ਲੋਹੜੇ ਸੀ ।

ਪੱਛ ਦਿੱਤਾ ਸੀਨਾ ਸਾਡਾ , ਪੈ ਗਏ ਵਿਛੋੜੇ ਸੀ ।

ਅਜੇ ਵੀ ਨਾ ਝੱਲ ਹੁੰਦਾ , ਜਖ਼ਮਾਂ ਦਾ ਤਾਬ ਏ ।

ਕਰੋ ਨਾ ਮਖ਼ੌਲ ਯਾਰੋ , ਮੂਡ ਜਿਹਾ ਖ਼ਰਾਬ ਏ ॥



ਬਗ਼ਾਵਤ ਦਾ ਸੋਚਿਆ ਸੀ , ਕਰ ਦੇਈਏ ਜੱਗ ਤੋਂ ।

ਬੱਚ ਜਾਂਗੇ ਦੋਨੋ ਹੀ , ਵਿਛੋੜਿਆਂ ਦੀ ਅੱਗ ਤੋਂ ।

ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਦਾ , ਸਹਿ ਲਿਆ ਦਬਾਬ ਏ ।

ਕਰੋ ਨਾ ਮਖ਼ੌਲ ਯਾਰੋ , ਮੂਡ ਜਿਹਾ ਖ਼ਰਾਬ ਏ ॥



ਉਹਨੂੰ ਮਾੜੀ ਆਖ਼ , ਹਮਦਰਦੀ ਦਿਖ਼ਾਓ ਨਾ ।

ਸਤੇਅ ਹੋਏ "ਘੁਮਾਣ" ਤਾਈਂ , ਹੋਰ ਸਤਾਓ ਨਾ ।

ਸੱਜਣਾ ਦੇ ਨਾਲ ਸਾਡਾ , ਵੱਖ਼ਰਾ ਹਿਸਾਬ ਏ ।

ਕਰੋ ਨਾ ਮਖ਼ੌਲ ਯਾਰੋ , ਮੂਡ ਜਿਹਾ ਖ਼ਰਾਬ ਏ ॥



ਲੇਖਕ : ਜਰਨੈਲ ਘੁਮਾਣ


ਮੋਬਾਇਲ ਨੰਬਰ : +91-98885-05577

Email :ghuman5577@yahoo.com

No comments:

Post a Comment